سکوت دسته گلی بود

میان جنجره ی من

ترانه ی ساحل،

نسیم بوسه من بود و پلک باز تو بود.

بر آب ها پرنده ی باد،

میان لانه ی صدها صدا پریشان بود.

بر آب ها،

پرنده، بی طاقت بود.

صدای تندر خیس،

و نور، نورتر آذرخش،

در آب آینه ای ساخت

که قاب روشنی از شعله های دریا داشت.

نسیم بوسه و

پلک تو

پرنده ی باد،

شدند آتش و دود

میان حنجره ی من،

سکوت دسته گلی بود.