مریم هوله - تا لنگه کفش

نه

نمی شود

نمی شود آرام بگیرم

این گوشه از جهان  محکومیت من است

                                    ویترین خیابان هایش عقب مانده اند

                                    و شلوارهایش تنم را فشار می دهند

نه ! به من دست نزن

مثل گربه های هیز بار می آیم

به پاچه های مادرم بدبین می شوم

رهبر عزیز !

            چطور می توانم به تو اعتماد کنم؟

            تو اصلا شبیه ترمودینامیک نیستی

            دهانت پر از ساچمه است

            و از کپل هایت                  سیاهچاله های فضایی می ریزد

چطور می توانی به من مهربانی کنی؟

            وقتی پسرانت در آرزوی زنا جان می سپرند

            و دخترانت

                        به فاحشه خانه های پنج قاره تبعید می شوند؛

نه ، به من دست نزن !

من از بال سوسک می ترسم

پروازش               مستراحِ خانه ای را متروک می کند

این مردم

            نمی دانم چطور آنقدر شجاعند                       که تو در آسمان شان پرواز می کنی !

و ای اگر کودکان بزرگ می شدند

                                                لنگه کفشی برای تو کافی بود !

از دفتر باجه نفرین - خرداد 1379 کرج