حفظ کن فاصله را تا به تو عادت نکنم
به زن توی غزل هات حسادت نکنم
حرف ها دارم و یک عمر نباید بزنم
طبق معمول برو زود که فرصت نکنم
طبق معمول عذابم بده تا شک نکنم
عاجزم، پیش تو احساس شهامت نکنم
زندگی بیشتر از ظرفیتم طول کشید
دور کن اسلحه را تا که حماقت نکنم
با خودم قهرم و تصمیم گرفتم دیگر
از همین ثانیه با آینه صحبت نکنم
شازده! پیش تو و این همه آدم تنهام
در زمین کاش از امروز اقامت نکنم
آسمانی تر از آنی که کنارت باشم
حفظ کن فاصله را تا به تو عادت نکنم
