ما دو مطلق بودیم،
دو مذهب،
که در خم کتاب های مقدس گم شدیم
با عطر گیج خاک های کهنه
ما دو کودک بودیم،
دو خسته،
که ریشه های خود را جویدیم
ما دو مطلق بودیم.
...
گاهی شعاعی سبز از ته فکرم
عبور می کند
و در نیمه ی ناپیدای من پخش می شود
میان حروفی که قربانی خدایان بودند
چقدر میان این سکوت پنهان شوم؟
نسرین جافری
