باز هم قصه ی من، قصه ی کم حوصله هاست

درد و دل می کنم این بار که وقت گله هاست

جاده ها نیز مرا از نفس انداخته اند

پای من خسته ی پیمودن این فاصله هاست

این طرف تاول پاهای زمین گیر من است

آن طرف خط غبار گذر قافله هاست

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیزتر است

گریه هم پاسخ تلخی به همین مسئله هاست

تا فراموش شدن مانده ام و می مانم

مرگ پایان من و قصه کم حوصله هاست