در رد پای خود شکل می گیرم به شکل یک طاووس

قدم بر می دارم در رویای تو در دنیای پر از کابوس

تو می آیی جهان را به تو می سپارم تو بی خبری

در دنیای پر از التهاب در ذهن شاعر تو بی اثری

نمی دانم چرا خوابم تو می بینی در خواب مرا

زجه می زنم برایم تو منعکس می کنی شب را

من در کجا و تو در کجا هر دو سوختیم در یک آتش

تا به مقصد برسیم مث شعری که شکسته پایش

کمر خم کرده ایم در راه بی بازگشت هر دو بی عصا

نفس کشیـدیم به جـای آدم هـا در این شب ها

من شکل گرفتم دنیا را ساختم با نبض یک ساعت

سال ها سپری کردم عقربه ها را بستم به دور پایت

تقی سیفی - تابستان 94

کانال تلگرام ما : taghiseifi@