تحویل سال نو، بی تو، بدون تو:

تکرارِ سالای تاریکِ پشتِ سر.

سالایی که توشون از تو اثر نبود،

نه یه نشونی و نه خط و نه خبر.

یه ماهی قرمز مرده رو آبِ تنگ،

که خواب آخرش یخ بسته تو چشاش

یه سبزه ی کچل تو کاسه ی سفال،

که گندمی شدن رویا شده براش

یه دسته سنبله پژمرده ی بنفش

با چند تا سکه ی ده شاهی سیاه

یه ساعت خراب که کل زندگیش

وقتو نشون داده، اما به اشتباه

این سفره ی منه وقتی تو غایبی،

وقتی که سال نو یه شوخیه برام

وقتی که پشت هر زنگ تلفنی

دنبال ردتم... تنها تو رو می خوام

این سفره ی منه، تو قحطی چشات

وقتی که دور دور از خلوت منی

وقتی که لاقل واسه گذشته ها

یادم نمی کنی، زنگی نمی زنی

دو از تو سال من، روزاش پر از غمه

روزایی که توشون از تو نشونه نیست

دور از تو سال نو، از کهنه بدتره

این سفره خالیه، این خونه خونه نیست

من پای سفره ام، این سفره ی سیاه

تو هم کنارِ یه سفره پر از بهار

عیدت مبارک و سالت پر از خوشی

یک بارم عیدو به تقویم من بیار

X